Ekstrawertyk, introwertyk, czy może ambiwertyk?

5 stycznia 2018

Ekstrawertyk, introwertyk, czy może ambiwertyk? Zastanawiałeś się jakim typem osobowości jesteś? Jaka jest Twoja prawdziwa natura? Ja tak i dlatego postanowiłam zgłębić ten temat i podjąć się próby odnalezienia odpowiedzi na pytanie, czy drzemie we mnie ekstrawertyk, introwertyk, czy może ambiwertyk?

Terminy ekstrawersja i introwersja wprowadził Carl Gustav Jung. Zostały one zmodyfikowane i uznane za jedne z podstawowych wymiarów osobowość przez Hansa J. Eysencka. A co to takiego osobowość? Przez osobowość rozumie się zespół względnie stałych cech, które wyróżniają nas ludzi  i sprawiają, że jesteśmy sobą, a nie kimś innym. Są to zarówno sposób zachowania, wygląd zewnętrzny, a według Junga to także kierunek, w jakim zmierza nasze libido, którym jest ogólna energia psychiczna. Osobowość człowieka jest zatem natężeniem cech. W związku z tym trudno być zdecydowanym introwertykiem czy ekstrawertykiem. Owszem mamy określone tendencje, ale rzadko kiedy są one radykalnie introwertyczne, czy też ekstrawertyczne. Zatem możemy wyróżnić introwertyzm i ekstrawertyzm, a pomiędzy nimi ambiwertyzm. Wyróżnia się ambiwertyków, którzy posiadają zarówno cechy introwertyczne, jak i ekstrawertyczne. Nie są oni wówczas ani skrajnie wycofani, ani nazbyt otwarci, czy też pełni energii. Ambiwertycy na ogół łatwo dogadują się ze wszystkimi ludźmi. Zarówno tymi przebojowymi, jak i nieśmiałymi. Raczej zachowują właściwe proporcje w słuchaniu i mówieniu oraz są bardziej elastyczni  w relacjach z innymi. Mają jednak dość często problemy z podejmowaniem decyzji. Ambiwertyk łączy cechy charakterystyczne dla ekstrawersji i introwersji, ale żadne z nich u niego nie dominują. W efekcie cieszy się stabilniejszą, bardziej zróżnicowaną osobowością. Szacuje się, że pośród nas najwięcej jest ambiwertyków, czyli osób, które posiadają cechy zarówno introwertyka jak i ekstrawertyka. Poniżej kilka słów bardziej szczegółowej analizy.

Introwertyk koncentruje się na swoim życiu wewnętrznym. To właśnie w nim poszukuje równowagi, spokoju i harmonii. Woli spędzać czas z dala od towarzystwa, hałasu i innych bodźców zewnętrznych. Introwertykowi nawiązywanie relacji zajmuje więcej czasu niż ekstrawertykowi, a najlepiej czuje się w samotności i ciszy. Na ogół jest to osoba, która mówi wolno. Jednocześnie introwertyk jest dobrym i autentycznie zainteresowanym rozmową słuchaczem. Potrafi długo utrzymywać kontakt wzrokowy. Introwertycy nie lubią dużych skupisk ludzi, wolą pracować sami, ale są przy tym bardzo skrupulatni i wnikliwi. Energię czerpią ze świata wewnętrznego, który jest bardzo bogaty. Bardzo cenną cechą jest to, że na ogół zanim coś powiedzą, zawsze pomyślą. Znacznie lepiej niż ekstrawertycy radzą sobie z zadaniami wymagającymi skupienia uwagi, koncentracji i nie rzadko osiągają lepsze wyniki w nauce podczas studiów. Introwertycy nie potrzebują pochwał. Bez nich wykonują z należytą starannością to, czego się podjęli. Nie wiedząc dokładnie dlaczego mogą mieć problemy z zapamiętywaniem twarzy i nazwisk poznanych osób. Osoby o introwertycznym typie osobowości na ogół mają niewiele zainteresowań, ale każde dokładnie zgłębiają pasjonując się nimi. Często korzystają z pamięci długotrwałej. Dlatego często mają problemy ze znalezieniem odpowiedniego słowa podczas rozmowy, brakuje im słów. Nauka przychodzi im znacznie łatwiej przez czytanie, także głośne, niż przez słuchanie, czy rozmowę z innymi. Często introwertyk aby się skupić potrzebuje ciszy. Nie lubi przerw w pracy spowodowanymi zakłóceniami zewnętrznymi. Introwertyk to indywidualista, który woli działać sam. Czasami ma problemy ze zmobilizowaniem się, ale na ogół wywiązuje się z tego, co ma do wykonania.

Odwrotnością introwertyka jest ekstrawertyk. Kieruje on swoją uwagę i działania ku otoczeniu. Lepiej czuje się w towarzystwie i wtedy zyskuje energię. Kiedy przebywa sam traci ją. Ekstrawertycy cieszą się z miejsc, w których przebywają i z obecności ludzi, którzy są wokół. Mówią na ogół szybko i utrzymują kontakt wzrokowy głównie podczas mówienia. Kiedy słuchają trudno im skupić wzrok na mówiącym. Na ich pracę mają wpływ pochwały, bo to po nich pracują lepiej i wydajniej. Ekstrawertycy w szkole podstawowej osiągają lepsze wyniki w nauce, mają więcej zainteresowań i skupiają się na zadaniach nawet w większych grupach ludzi. Na studiach często bywa odwrotnie. Ze względu na duże pokłady energii częściej dominują w aktywności fizycznej. Podczas dłuższego wypoczynku czują się niekomfortowo. W pracy ekstrawertycy sprawdzają się w pracy grupowej i szybciej też dostosowują się do nowych realiów. Ekstrawertyczny typ osobowości zazwyczaj ma wiele zainteresowań. Odwrotnie niż introwertyk korzysta z pamięci krótkotrwałej. Ekstrawertyk potrafi szybko działać i myśleć także pod wpływem stresu. Lubi być chwalony i doceniany.

Ambiwertyk jest jakby po środku typu osobowości introwertycznej i ekstarwertycznej. Lubi przebywać wśród ludzi, ale ceni sobie również  samotność. Tak, jak i akcję lubi również ciszę i skupienie. Ambiwertyk kiedy czuje się przytłoczony nadmiarem bodźców chętnie spędza czas w samotności, we własnym zaciszu domowym, czy spokojnym miejscu. Kiedy z kolei za długo przebywa sam chce wyjść do ludzi i chętnie się z nimi spotyka. Wydaje się, że ambiwertycy są najbardziej stabilni emocjonalnie ze wszystkich typów osobowości. Są na ogół bardzo empatyczni i potrafią słuchać. Posiadają też duże pokłady energii i są pewni siebie. Ambiwertyk bywa zmienny. W jednej chwili bardzo otwarty, a za chwilę zamknięty w sobie.  Na ogół dojrzały emocjonalnie, ale zdarza mu się ulegać emocjom, które czasami mogą zaskoczyć. Ambiwertyk może być zarówno sympatyczny i ugodowy, ale też niezależny. Jest cierpliwy, ale jednak jego cierpliwość ma granice. Osoby cechujące się ambiwersją są pracowite i sumienne. Dla ambiwertyków zmiany i elastyczność nie są problemem. W towarzystwie raczej nie rozpoczynają rozmowy z nieznajomymi. Choć lubią poznawać nowych ludzi, ale czują się niekomfortowo, jeśli mają to robić bez znajomej osoby obok. Gdy temat rozmowy jest interesujący, chętnie włączają się do dyskusji. Gdy nie mają o czym mówić ambiwertycy po prostu usiądą i będą słuchać innych.

 

Wcale to nie takie łatwe i jednoznaczne ocenić jakim typem osobowości się jest. Tak jak cała rzeczywistość obok nie jest biała, czarna, czy szara tak i jest z nami. Niezwykle rzadko można spotkać stuprocentowego introwertyka, ekstrawertyka, czy ambiwertyka. Najczęściej mamy do czynienia z osobami, u których pewne cechy po prostu przeważają. Nie jest jednoznacznym określić, jaki typ osobowości reprezentujemy,  ale wiele naszych cech i zachowań pozwala na przyporządkowanie nas do jednej z omawianych grup. Specjaliści twierdzą, że z reguły nie istnieją ani stuprocentowi introwertycy, ani stuprocentowi ekstrawertycy. Badania wykazują, że introwertycy stanowią od 30 % – 40 % naszej populacji. Z kolei ambiwertycy to nawet ponad 40 % populacji. Człowiek ma w sobie cechy różnych typów, ale zawsze w różnym stopniu jest mu bliżej lub dalej do któregoś z nich. Mi jest najbliżej do ambiwertyka połączonego z introwertykiem. Choć lubię przebywać z ludźmi w domu czuje się doskonale. Gdy pracuję, piszę, tworzę potrzebuję ciszy. Lubię być sama z sobą i swoimi myślami. Po czasie spędzonym w większym gronie szukam ciszy i spokoju. Lubię podróżować, ale też i wracać z podróży do domu. Na ogół jestem spokojna, ale czasami emocje biorą górę. Tak samo jest z moją cierpliwością. Kiedyś zastanawiałam się czy bliżej mi do introwertyka, czy ekstrawertyka. Obecnie myślę, że jestem ambiwertykiem, któremu bliżej do intrwertyzmu niż ekstawertyzmu. A jak to wygląda u Ciebie? Czy wiesz do jakiego typu osobowości Ci bliżej? A może jesteś całkowicie jednym z nich?

52 komentarze

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *